Alkolik ailelerde bağımlılık genellikle inkar edilir. Ebeveynler, alkolik olduklarını kabul etmek yerine, diğer aile üyelerini mağdur eden, korkutan ve utandıran davranışlarda bulunabilirler. Alkolik bir ebeveyn, sorunu görmezden gelerek veya çeşitli bahanelerle durumu örtbas etmeye çalışır. Örneğin, “Annen biraz başı ağrıyor, rahatlamak için alkol alıyor” ya da “Baban işten çıkarıldı, çok üzgün olduğu için içiyor” gibi mazeretlerle durumu normalleştirmeye çalışabilirler.
Dışarıdan bakıldığında “normal bir aile” görüntüsü vermeye çalışsalar da, bu durum aile içinde ve özellikle çocuklarda derin yaralar açar. Çocuklar, ailelerine karşı aşırı sorumluluk hisseder, ebeveynlerini kurtarma isteğiyle yanıp tutuşurlar. Bunun yanı sıra, kendine güvensizlik, bastırılmış öfke ve duygusal karmaşa gibi problemlerle mücadele ederler.
Sürekli duygularını ve düşüncelerini inkar etmek zorunda kalan, ne hissettiği ve düşündüğü hakkında yalan söylemeye itilen bir çocuğun sağlıklı bir özgüven geliştirmesi zordur. Bu çocuklar, büyüdüklerinde insanlara güvenmekte zorlanır ve başkalarının da onlara yalan söylediğine inanabilirler. Erişkin olduklarında ise, kimsenin onlara inanmayacağı korkusuyla insanlardan kaçınan, içine kapanık bireyler haline gelebilirler.
Ailenin sırrının bir gün açığa çıkacağı korkusuyla, bu çocuklar arkadaş edinmekte zorlanır. Bu yalnızlık, onları ailenin sorunlarına daha fazla gömülmeye, anne-babalarına aşırı derecede bağlanmaya ve sırrını paylaşan aile üyelerine karşı çarpık bir sadakat geliştirmeye iter. Yetişkin olduklarında ise bu bağlılık, hayatlarını kontrol altına alır.
Alkolik bir ebeveynle çocuk gibi ilgilenmek zorunda kalındığında, evdeki asıl çocukların fiziksel ve duygusal ihtiyaçları göz ardı edilir. Bu durum, çocukların kendilerini “görünmez” hissetmelerine neden olur. Aynı zamanda, çevrelerindeki insanların duygularına “aşırı derecede hassas” hale gelirler ve fikir ayrılığı yaratabilecek konularda konuşmaktan kaçınırlar. Bu çocuklar büyüdüklerinde, kıskançlık, sahiplenme ve şüphe duyma gibi duygular ilişkilerinde belirgin hale gelir. Erken yaşta, ilişkilerin ihanetle sonuçlanacağını ve sonunda acıyla biteceğini öğrenirler. Genellikle farkında olmadan, tıpkı kendi ebeveynleri gibi, aciz ve çaresiz eşler seçerler. Bu kişileri koruyup kollama ve iyileştirme misyonu üstlenirler, kendilerini bu rolde bulurlar.
Belirsizlik, korku ve endişe, alkolik bir ebeveynle yaşayan bireylerin günlük hayatının parçasıdır. Her günün ne getireceğini bilmemek, sürekli bir tedirginlik yaratır çünkü alkol bağımlılığı, evde belirsizlik ve öngörülemezlik doğurur. Bu nedenle, genellikle ev hayatlarından bahsetmekten kaçınırlar ve ailesinin nasıl davranacağını kestiremedikleri için arkadaşlarını eve davet etmezler.
Kardeşleri olsa bile, bu bireyler kendilerini yalnız hissedebilirler. Çoğu zaman kimsenin onları anlamadığını düşünürler ve bu duygu zamanla depresyona dönüşebilir. Düşük benlik saygısı ve sosyal fobilerle mücadele etmeleri sıkça görülür. Öfke, bir savunma mekanizması haline gelir; hayattaki korkularla yüzleşmektense çevrelerine kızmak daha kolay ve mantıklı gelir. Alkolik ebeveynin yanı sıra, onları korumak için yeterince çaba göstermeyen alkolik olmayan ebeveyne de kızabilirler.
Hayatlarında sürekli hayal kırıklığı yaşayan bu bireyler, güvene dayalı ilişkiler kurmakta zorlanır. Güven duymadıkları için tekrar tekrar hayal kırıklığına uğrarlar ve başkalarıyla ilişki kurmakta güçlük çekerler.
"Alkolik ebeveynleriniz varsa, hayatınızı kontrol altına almanın tek yolu, kendinizi değiştirmeye çalışmaktır, ailenizi değil."
"Ailenizden biri alkol bağımlılığıyla mücadele ediyorsa, yaşananları kabullenmek ve yardım istemek çok önemlidir."