Bu konuda söylenmiş o kadar çok atasözü ve özlü söz vardır ki.
Buraya sığmaz.
Konuşmak insanı diğer canlılardan ayıran en temel özelliktir.
Derdimizi anlatmak için konuşuruz.
Başaramayınca daha fazla konuşuruz.
Sonra bir bakmışız konuşmaktan başka birşey yapmıyoruz.
Şu an olduğu gibi.
Sadece laf üreten bir ülke olduk.
Kim daha fazla konuşur yarışındayız.
Özellikle de sosyal medya kapsamında.
Her lafa cevap verme gibi bir mecburiyet hissi hakim.
Konuş konuşabildiğin kadar.
Nasıl olsa beleş.
Zamanımız da çok.
Hiçbir iş yapmadığımız için bol bol zamanımız var.
Eskiden “boş zamanlarınızı nasıl değerlendirirsiniz” diye bir soru vardı.
Kimse bizi ayıplamasın diye “kitap okurum, müzik dinlerim” derdik.
Çoğu yalandı.
Ama ya şimdi..?
Şimdi boş zamanımız zaten yok.
Sürekli sosyalleşmekteyiz.
Yani konuşmaktayız.
Boş zamanlarımızda konuşuyoruz.
İş yapmamız gereken zamanlarda da konuşuyoruz.
Sürekli konuşuyoruz.
Sadece konuşuyoruz.
Peki işleri kim yapacak..?
Onu da sonra konuşuruz...
