İstatistik Kurumu bazı veriler açıklamış.
Çok ciddiye aldığımdan değil.
Ama rakamlar güzeldir.
Fikir verir, projeksiyon oluşturursunuz.
Neyse lafı çok uzatmayalım.
Basın bildirisinde en çok boşanma ilgimi çekti.
1977 - 2021 arasında ortalama yıllık 1200 evlenme oluyormuş.
Ve bu ortalama 24 senedir değişmedi.
Ancak değişen ciddi bir rakam var.
Boşanma oranları.
1977’de boşanma oranı %15.
24 yıl sonra 2021’de bu oran %75 olmuş.
5 kat artmış.
******
Şimdi bazıları işi, ekonomiye yada Avrupalılaşmaya bağlayacak.
İkisi de değil.
Mesela Türkiye’de bu oran sadece %22.
Ena z boşanan ülkelerden biri.
Veyahut İngiltere.
Boşanma oranı %42
Peki KKTC’de kaç?
%75.
Demek ki sorun ne kültür, ne ekonomi ne de çağdaşlık.
Sorun özelinde KKTC.
Genelinde Kıbrıs Türkü.
*****
Biz mutsuz, travmatik ve sorunlu insanlarız.
Çünkü aidiyet sorunumuz var.
Kimliğimize de, coğrafyamıza da, kültürümüze de.
Kapana kısılmışlık halet-i ruhiyemiz var.
Gelecek umudumuz yok.
Bir de evlenip, hele çocuk olursa büyük sorun.
Naparız biz bu çocuğu?
Hasta olursa klinik var, hastane yok.
Okutacaksın özel var, Devlet yok.
Ama öte yandan bunlar için para yok.
Hade bir şekilde okuttun.
Okursa doğru düzgün iş yok.
İş bulur para yok.
Hade göç ettirdin.
Bu sefer ölene dek evlat hasreti var.
*****
Bu yüzden Kıbrıs Türkü en iyisini yapıyor.
BOŞANIYOR.
Hatta şöyle bir önerim var, okuyucuma da, oğullarıma da.
EVLENMEYİNİZ.
Sakın ha!
Dertsiz başınızı derde sokmayınız.
Oturunuz oturduğunuz yerde.
Evlenmek kim, biz kim!
