Genç bir kızımızı kaybettik.
Rahmeti bol olsun.
Ancak ateş düştüğü yeri yakar.
3 gün sonra aile yalnızdır.
Acısı ile, kederi ile matemi ile.
Kamuoyu başka bir gündeme sürüklenir.
Ve aile harici herkes unutur.
Velakin ailenin acısı hiç dinmez.
Bir daha eskisi gibi olmaz anne.
Baba önceki gibi neşe dolmaz.
Bize ne olur bu esnada?
Toplumsal bir hafıza oluşur mu?
Öldüren zihniyete karşı.
Cana kıyan vahşete karşı.
Ya benimsin, ya toprağın demeyi hoş görür müyüz?
Vahşete hala “aşk” kelimesi ekler miyiz?
Ders çıkarır mıyız?
Erkek affetmez denir mi?
Kadıa kadınlığını bil der miyiz?
Ne yaparız?
“Katil” diye haykırmaktan başka ne yaparız?
Katillerin de bu toplumdan çıktığını unutacak mıyız?
Aramızda yaşadıklarını.
Neden böyle oldu diye soracak mıyız?
Olmaması için ne yapmalıyız diye kafa patlatacak mıyız?
Ne yapacağız?
